Çıkarıp cebimden aynamı
Yeni yaşamaklar uyduruyorum bazen
Tibet diye sesleniyor biri karanlıkta arkamdan 
Tam da bir suyu bölüyorken ortasından 
Çocuktum çocuktum çocuktum
Biri iniyordu bana doğru yamaçtan
Tam da bir suyu bölerken
Sonsuzluğundan