"Jitem'in bahçesinde insan kemikleri var" dediler. Anneannem taşa kesti yine. Kemiklere tutunması gerek. Kemikler dayımın olsa keşke. "Kafatasları bulundu!" dediler; biri dayıma uysa dayımın bir mezarı olsa anneannem taşa kesmese ete kemiğe bürünse mırıltılarını herkes duyabilse ve gelecekte bir gün rahat ölebilse...

Dokunaklı hikâyeler bunlar; bir travestinin bir Ermeni çocuğun bir delinin kocasını vuran bir kadının...

Ayşe Başak Kaban'ın dikkati toplumun sinir uçlarında. Sıradan olmayan hayatları sadelikle onlara kol kanat gererek anlatıyor.