Deneme çoğu zaman hayattan arta kalanlara dair bir tür olarak görülmüştür. Kuşkusuz bu görüşü doğrulayan örnekler çoğunluktadır. Belli bir birikimin sonundaki sentezi içermekle yetinen görünenin ötesine gidemeyen denemeler de mevcuttur. Kimi denemeler ise yaşanmışlıktan kitaplardan yazarlardan akıp geçtiğimiz hayattan elde kalanları bir araya getirmekle kalmaz aynı zamanda bizi yeni yaşantılara hazırlar.
Kemal Demirel'in denemeciliği işte tam bu noktada duruyor. Demirel bin bir türlü betimlemeyle yaklaştığımız yaklaştıkça uzaklaştığımız pus perdelerinin arasından görebildiğimiz yaşamı en temel sorunsallarıyla tarih boyunca karşımıza çıkmış değişmez insan yasalarıyla ele alıyor. İnanç dostluk sevgi özgürlük mutluluk dil düşünce korku güç ve güçsüzlük... Tanrının Onuru İnsan bizde bütün bunları ama her şeyden önce "insan olma"yı yeniden yorumlama isteği uyandırıyor. İnsancıl bir bakışla en çetrefil yaralarımıza sevgiyle yaklaşarak...