Duygusal patlamanın zamanı değil bugün. Bunun için vakit çok erken ya da çok geç.
Ebedi gerçeklerle gelmiyorum.
Bilincimin mucizevi ışımalarla aydınlandığını söyleyemem.
Yine de tam bir huzur içinde düşünüyor ve diyorum ki bazı gerçekleri dile getirmek iyi olacak.
Ama bunları söylerken haykırmayacağım. Çünkü haykırmanın bir delikanlılık süsü gibi çok çok uzun zamandan beri hayatımdan çözülüp gittiğini biliyorum.
Öyleyse niçin yazıyorum bu kitabı? Kimse bunu sormadı bana.
Hele bu kitabın seslenmek istediği kimseler hiç sormadı.
Peki sonra? Sonrası tam bir iç rahatlığıyla söyleyeyim o halde: Bu koca dünya bönlerle ahmaklarla dolu. Ve tabii sözü biz söyleyince ispatı da bize düşüyor; bunu çok iyi biliyorum.